Beerpong kampioenen!!!

Toen de uitnodiging van het VKV Beerpong toernooi binnen kwam wisten we het zeker: Hier moeten we aan meedoen!. Onze opstelling was Jochem, Sander, Leon, Rick( toen nog meeborrelaar) en Jordi.

Van tevoren moesten we is goed onze strategie doorspreken, we kwam er al snel achter dat we een droomteam hadden!
Jochem: Rustig, beheerst, calculerend, mentaal sterk en een echte leider
Leon: Met zijn honkbal gooi skills kan hij hem vanaf 50m nog ingooien.
Sander: Hij kan al het bier opdrinken zodat de rest nuchter blijft
Rick: Komt niet boven de tafel uit zodat de tegenstander geen gooi verwacht.
Jordi: Gewoon geniaal.

De eerste tegenstander waren de kleine dames van aditi. Vol zelfvertrouwen, vrouwen kunnen toch niet gooien, begonnen we aan de wedstrijd. Onze zelfvertrouwen bleek niet onterecht, hoewel we een stroeve start hadden, hebben we toch de wedstrijd ingekopt.
De volgende tegenstander was DisPUIT, zo’n gemengd WB dispuutje zou ook te doen moeten zijn. We begonnen erg goed en hadden constant één beker voorsprong op ze. Aan het eind hadden we echter veel pech, na 3 of 4 gooien net op de rand van de beker begon het toch spannend te worden. Net toen ze zoemer ging gooide loste DisPUIT hun laatste salvo. Voor mijn gevoel ging het balletje tergend langzaam richting onze bekers, alles leek op dat moment in slow motion te gaan. Toen de bal midden in één van onze bekers terecht kwam dat als een mokerslag aan. Ze hadden in de laatste seconde de stand gelijk weten te trekken.
Na enkele biertjes te hebben geadt waren we de vorige wedstrijd al snel vergeten. De volgende opponent was Sine Fortuna. Van tevoren was al bekend dat dit de zwaarste wedstrijd zou worden. Ze deden verwoede pogingen ons mentaal kapot te maken. We keken al snel tegen een achterstand van 3 bekers aan, of het hun gelukt was ons te ontregelen of dat het bier onze motoriek aantastte is mij niet geheel duidelijk. We herpakte onszelf maar konden de achterstand niet ombuigen. Alleen een explosion kon ons nog helpen, dat zou betekenen dat ze alle omringende bekers moesten opdrinken. Sander en ik zaten hier buitengewoon dichtbij. Uiteindelijk moesten we toch onze nederlaag toegeven.
We hadden nu nog één kans om de volgende rondes te bereiken, winnen van LINK. We hadden even daarvoor een wedstrijd van LINK gezien en ze hadden niet één beker weten te raken. Kortom konden ze er helemaal geen pepernoot van.
LINK mocht het eerste balletje werpen en die zat er meteen in, met stomheid geslagen maar in ons achterhoofd hebbende dat ook zij een keer geluk kunnen hebben vervolgde we onze wedstrijd. Maar helaas bleek het geen geluk te zijn, alles lukte bij hun. Wij deden aardig mee maar zij bepaalde het tempo van de wedstrijd. Onze vaste kracht Sander zat alleen maar naar de voorgevel van één van onze tegenstanders te staren. Leon’s slagarm begon toch wat vermoeit te raken. Rick vond het toch wel lastig dat hij niet eens over onze eigen bekers heen kon kijken. Jochem had ondertussen al het toernooi verlaten. Ook ikzelf kon de druk niet helemaal meer aan. We waren als team uiteengereten, we begonnen elkaar de schuld te geven, balletjes op te eisen en onmogelijke ballen proberen te gooien. De man met de hamer had ons hard op onze gevoelige plek geraakt. We waren verslagen door LINK, een grotere deceptie had niet kunnen gebeuren.